Als laatste pup geboren in het eerste Youandi nest. Vanaf zijn geboorte wist ik dat hij mijn Balou zou zijn. We waren onafscheidelijk.

Na de dood van Bon, waren we op elkaar aangewezen met ons verdriet. In bijna 7 jaar zijn onze levens zodanig verstrengeld, dat we eigenlijk niet meer te scheiden waren. Balou was mijn schaduw; waar ik ging was hij ook.

Een maagtorsie maakte van een koude vrijdagnacht een nachtmerrie. Totaal onverwacht, 4 uur na de succesvolle operatie, toen iedereen ons weer met rust had gelaten, is hij ook naar de Bridge vertrokken. Het voelt nog steeds of er een deel van mezelf geamputeerd is.

Ik mis je Boup... nog steeds, elke dag.