Mag ik me even voorstellen... mijn naam is Inge, en ik woon samen met mijn honden in Sevenum, op de grens van Noord-Limburg en Brabant. Ik heb een full time job als Program/ Project manager in de ICT. Gelukkig is dit dmv thuiswerken prima te combineren met de honden, en vind ik op deze manier een goede balans tussen werk en hobby.
Wat ooit in 1988 begon met 1 Bobtail (mijn Max) is inmiddels uitgegroeid tot een uit de hand gelopen hobby en daardoor eigenlijk wel een 'way of life' geworden. Mijn huis is erop ingericht dat er 6 honden wonen, mijn camper is erop gekocht zodat alle honden altijd mee kunnen op vakantie en weekend tripjes, en mijn salaris en vrije dagen worden besteed aan... juist; De honden!
Behalve de passie voor mijn OES houd ik me graag bezig met fotografie, wat natuurlijk weer een leuke combi met de fotogenieke viervoeters is. Men ziet mij dan ook regelmatig met de honden en m'n Nikon op pad gaan. De resultaten hiervan zijn regelmatig op deze website terug te vinden. Het bouwen en onderhouden van deze website doe ik overigens ook zelf. Dat is een mooie bezigheid voor de 'rustige avonden' als de honden tevreden aan mijn voeten liggen en ik zo mijn ervaringen digitaal kan delen met de buitenwereld.
Hoe het ooit begon... Mijn eerste Bobtail was Max. Toen ik hem kocht kwam er een lang gekoesterde droom uit. Dit was in 1988. Ik studeerde net af en het hondenvirus wat toch al in mijn genen zit begon door te woekeren, dus startte ik met de opleiding voor hondentrimster. Amper een jaar later startte ik met mijn "Trimshop Max" en won ik zelfs de NL kampioen titel honden trimmen... mét een OES, mijn eigen Balou natuurlijk!
Max had geen stamboom, maar voldeed wel aan alle kenmerken van een échte OES... wat een geweldige hond. Hij kreeg al snel een vriendin; via mijn bij-baantje als kennelhulp kwam Bonny bij ons wonen. Zij was toen al 2 jaar oud en werd ook de moeder van het eerste nest in 1990. Maar eerst moest er natuurlijk een kennelnaam verzonnen worden. Door de diverse gebeurtenissen in mijn jonge leventje had ik al ervaren dat mijn honden mijn beste en meest trouwe vrienden waren... dus moest mijn kennelnaam dat gevoel weergeven. Ik vond de naam "Youandi"... wat was er toepasselijker? You And I.
Inmiddels zijn we 30 jaar en 7 generaties verder (!!) Dit betekent net zoveel jaar veel vreugde bij geboortes en de onnoemelijke hoogtepunten, maar ook héél veel verdriet bij het onvermijdelijke afscheid van dierbare vrienden. Al mijn honden wonen gewoon in huis en genieten van alle privileges die een huishond maar kan wensen.
Omdat ik vóóruit wil blijven gaan als fokker (lees: bloedlijnen in stand houden en verbeteren) moet ik met regelmaat over "jonge" honden beschikken waarmee af en toe een nest kan fokken. Dus als ik niet op zou passen zouden er binnen de kortste keren tientallen honden hier rondlopen! Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om een oude hond uit huis te plaatsen na al die jaren vriendschap en "trouwe dienst" om zo plaats te maken voor een jonge hond. Ik vind het ook niet eerlijk als het aantal honden zodanig wordt dat ik ze niet meer voldoende aandacht zou kunnen geven. Daarom plaats ik af en toe een pup bij vrienden in 'co-ownership'. Zo krijgen alle honden de aandacht en verzorging waar ze recht op hebben en kan ik deze honden in 'het fokprogramma' gebruiken als ze daar de leeftijd voor hebben.
Mijn honden zijn mijn beste vrienden. Ik zou ze geen van allen willen missen. Het is een uit de hand gelopen hobby.... en een hobby zal het altijd blijven!
