Honden 'vermeerderen' kan iedereen... Maar er komt meer bij kijken om een goede Old English Sheepdog te fokken, dan slechts een reu en een teef bij elkaar brengen. In mijn beleid focus ik met name op de kwaliteit en niet op kwantiteit en dit wil zeggen dat er sinds 1990 gemiddeld slechts 1 nest per jaar geboren is. De dames krijgen nooit meer dan 3 nesten in hun leven, en vrijwel altijd met een verantwoorde tussenpose van minimaal 1,5 jaar. (zie ook het nesten overzicht)

Er is een FCI rasstandaard waarin beschreven staat waar een Old English Sheepdog aan moet voldoen (zie rasstandaard) en dit beeld heb ik altijd voor ogen als ik een nest plan. Hierbij moet ik natuurlijk prioriteiten stellen...

• Gezondheid staat op de eerste plaats. 

Van nature was de OES een schaapsherder die dagelijks zijn werk deed. Dus dag-in dag-uit het veld in met de kudde. Lopen en werken. Dat moet een OES ook vandaag de dag nog kunnen. Dat is alleen maar mogelijk als ze gezond zijn, dus ik fok uitsluitend met honden die kern gezond zijn. De selectie wordt gedaan met behulp van officiële onderzoeken (zoals ogen, heupen) maar ook de algehele gezondheid speelt een rol. Huidklachten, zwakke weerstand, slechte conditie en andere vage klachten kunnen de oorzaak zijn van allerlei aangeboren en/of erfelijke afwijkingen. Het is onmogelijk om honden preventief op alles te laten testen, maar op basis van 'gezond verstand' is het mogelijk om gezonde sterke ouderdieren te selecteren en niet met kwaaltjes door te fokken.

• Karakter is eigenlijk bijna net zo belangrijk als de gezondheid. Die schaapsherders, deden hun werk zonder onrust in de kudde te brengen. Een OES van nu is nog steeds een vriendelijke hond, absoluut vrij van aggressie en heeft een stabiel karakter. Een OES is ook intelligent en moet van oudsher in staat zijn om zijn eigen beslissingen te nemen zonder in de stress te gaan, zonder angst en zonder hyperactiviteit. Karakter vererft ook, en daarom stel ik hoge eisen aan de beide ouder dieren.

• Uiterlijk maakt natuurlijk deel uit van het geheel. Niet elke 'grijs-witte-wolbaal' is voor mij een OES... Die rasstandaard beschrijft o.a. heel duidelijk een compacte hond, die zodanig goed gebouwd is dat hij uren lang kan draven zonder veel energie te verbruiken (om langdurig te kunnen werken), die een diepe borstkas heeft om zijn conditie te borgen, een brede schedel heeft om zijn hersenen plaats te geven en een dikke vacht met de juiste structuur om hem te beschermen. Door middel van tentoonstellingen /shows worden mijn honden op deze punten beoordeeld door keurmeesters. Door de vele prijzen en overwinningen op internationale shows in heel Europa bij veel onafhankelijke allround keurmeesters én ras-specialisten, weet ik dat mijn honden aan dit ideaal beeld voldoen, én zich tot de besten mogen rekenen.

Al deze rastypische eigenschappen samen (gezondheid & karakter & uiterlijk) maken voor mij samen het ideaal plaatje van een OES en zijn voor mij zó belangrijk als ik ouderdieren selecteer voor een combinatie. In elke combinatie die ik maak probeer ik een verbetering te maken en behalve de gezondheid ook beauty & brains te combineren. Nobody is perfect, en zo ook mijn reu en mijn teef niet. Maar door de juiste reu met de juiste teef te combineren, kan ik proberen om weer een stapje dichterbij het ideaal beeld te komen.

Dit is zelden de weg van de minste weerstand, maar door de positieve reacties van de puppy eigenaren mbt karakter en gezondheid én de show overwinningen die mijn honden op hun naam zetten, denk ik dat ik op de goede weg ben. Ik zal ook eigenlijk nooit een combinatie herhalen, omdat dat dat niets toevoegt aan de toch al zo beperkte populatie van ons mooie ras, behalve 'vermeerderen'!

Want: Vermeerderen kan iedereen die een reu en een teef bij elkaar kan brengen... maar om een echte OES te fokken zal je toch echt meer moeten doen ;-)