Vincent zat niet in de planning.. ik wilde een teefje aanhouden van Coco's laatste nest. Er werden 4 pups geboren: 2 reutjes en 2 teefjes. Chanel was de eycatcing dame, maar mijn oog bleef trekken naar deze grote reu... Aanvragen genoeg, maar al rap besloten dat deze reu 'niet beschikbaar' was. 2 pups aanhouden??? Ik leek wel gek, ik had al 7 OES... Na een week van twijfel was de kogel door de kerk: Hij zou ook blijven en ik noem hem Vincent. Nu had ik 9 honden, en 2 pups erbij? Gekkenhuis!...maar met deze '2 Coco-kids' moest dit wel te doen zijn... Dus Vincent bleef; hij had mijn hart al veroverd.

Vincent en Chanel waren een super team, een echte tweeling. Ze groeiden samen op, vraten elkaars -en Shanti's- vacht op, dus de jeugdshow carrières hebben we maar overgeslagen. Maar wat waren ze leuk en lief, en makkelijk! Het was lastig om een unieke band op te bouwen met Vincent, want er was altijd het zusje Chanel die dezelfde aandacht nodig had. Het voelt nog steeds alsof hij maar 50% van mijn aandacht en liefde kon krijgen, net als zusje Chanel. Maar wat deden ze het goed samen en ze werden allebei fantastische OES waar menigeen jaloers op kon zijn. Lief, sociaal, gezond en mooi... 

Vincent heeft het fantastische karakter van zijn mama meegekregen; alles wat ik hem vroeg was OK en alles wat ik van hem verwachtte was 'normaal'. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit boos op hem ben geweest; hij voegde zich in elke situatie... makkelijk, lief, als een schaduw die me volgde. Mijn vriendje. 

We hadden samen een fantastische show carriere, wonnen heel veel prijzen en titels, maar het leukste hiervan was het samen reizen. Eerst samen met de sleurhut, en daarna met de camper. Vincent stond altijd vooraan om mee te gaan. Want méégaan, naar nieuwe plekjes, waar nieuwe struikjes, met nieuwe luchtjes zijn... dat is een avontuur! Als ik Vincent riep in het bos, calculeerde ik al extra tijd in. Want ' Vincent komt zo' (= eerst ff snuffelen, plassen, mensen begroeten, en dan kom ik wel hoor!)   

Vincent was een grote reu (67cm / 50kg) en had wat tijd nodig om volwassen te worden. Uiteindelijk werd hij een heel imposante verschijning, en won hij vele CAC's en titels, maar nog veel belangrijker is de harten die hij veroverde! Hij was een gentleman, iedereen was welkom in zijn huis (ook andere reuen) maar gaf duidelijk zijn grenzen aan en hij was duidelijk de leider. Het was zíjn roedel, en zelfs op extreem hoge leeftijd wist hij respect af te dwingen van visite reuen. Vince was een gentleman, en een fantastisch voorbeeld voor ons ras. 

Bijna 14 jaar... een extreme leeftijd voor een OES. Bijna 14 jaar lief en leed, zoveel mooie herinneringen. 

Zoveel leegte nu je er niet meer bent, want je was er áltijd. Run free Vince, ik hou van je... ik mis je.. elke dag.